یک قدم به طرف خدا

هوا بارانی  بود و خدا از همیشه به من نزدیکتر،  در آن لحضه  زمزمه  در وجودم احساس کردم .

ندایی آمد

 آی انسان به باران بنگر ببین چگونه خودرا عاشقانه فدا می کند تا حیاتی نو به ارمغان آورد  و به آفتاب نگاه کن که صادقان می سوزد تا گرمای وجودش چرخ زندگی را بچرخاند .

حال ای انسان به این خاک بنگر که با چه گذشتی به همه اجازه می دهد تا از زره زره وجودش بهره ببرند و به ماه نگاهی بینداز که چگونه  نور را از آفتاب می گیرد  تا تو در تاریکی شب نهراسی .

آره دوست من گفتنی ها و دیدنی ها که ما را به فکر وا دارند بسیارند اما متاسفانه  اما درک و اندیشه من و تو خیلی پایین تر از این هاست  که از این حقایق درسی بیاموزیم ...

پس از لحضاتی سکوت مطلق  دو باره همان  منادی به من گفت :

ای انسان ای کسی که پروردگار تو عظمت تورا بحدی رساند که فرشتگان خاص الهی نیز برتو سجده کردند  اما تو در عوض چه راهی در پیش گرفتی...

ای انسان مگر تو از خاک نبودی که خداوند تو را اینقدر محبوب قرار داده بود!

ای انسان تو که از خاکی  پس چرا فروتنی و گذشت خاک را در خود زنده نمی کنی ...

ای انسان تو روزی پاک و بی آلایش بودی...

فراموش نکن پروانه معصومیت را از تو آموخت و پرستو حقیقت عشق را از تو گرفت ...

فراموش نکن خداوند مقام تورا به حدی رساند که جبریل بلند مرتبه ترین فرشتگان نیز به آن نرسیده

این انسان اگر راه را گم کرده ای بسوی کتاب و سنت الهی  رجوع کن راه ها ی همواری در پیش و روی تو قرار می دهد

فراموش کند خداوند تو از تمام نزدیکانت در دنیا  بیشتر توست می دارد

این قول الهی به توست ای انسان تو اگر دریچه ای بروی من بازکنی من درب های رحمتم را بسوی توباز می گشایم

اگر تو یک قدم به طرف من بیایی من ده قدم بسوی تو بر می دارم

و باز می گوید در های رحمت و مغفرت من برای همه باز است اگر کسی از بندگان در لحضه ای که بخواهد وارد شود

الابذکرالله تطمئن القلوب

بقلم : اویس بادپا